چرخ خیاطی و تاریخچه ی آن

به هر گونه  ماشین  دوخت ودوز که با  به  کار گیری  نیروهای مولد مختلف و استفاده از سوزن  وماکو  عمل  دوخت  را  انجام   می دهد  دستگاه چرخ خیاطی می گویند .

روند اختراع و تحولات چرخ خیاطی :

   در سال 1755 در لندن چارلز ویزنتال آلمانی  یک  طرح  اولیه  از چرخ  خیاطی آماده وارائه نمود .

    یک کابینت ساز انگلیسی در سال 1790 یک چرخ ساده خیاطی را تولید کرد .

    در سال 1804 در فرانسه حق امتیاز یک چرخ خیاطی ساده به نام توماس استون و شرکا وی اعطا شد .

      شخصی به نام  بالتازا  در سال 1810 یک  چرخ  خیاطی  ساده برای دوخت ساده ارائه داد.

    در اتریش سال 1814 حق امتیاز یک ماشین چرخ خیاطی  ساده به ثبت رسید .

      در سال 1818 در آمریکا  ورمونت چورچمن  وشرکای وی یک چرخ خیاطی قابل قبول ساخته وارائه کردند .

  بعد از این دوران 63 ساله یک  ماشین دوخت در سال 1830 توسط  تیمونیر فرانسوی  حق  امتیاز  گرفت . وی 80 دستگاه  چرخ خیاطی تولید نمود .

   فعالیتهای زیادی توسط والتر هانت در نیویورک 1832 و1834 در جهت بهبود و  پیشرفت  این محصول به عمل آمده بود  که هیچگاه به ثبت نرسید و به طور مستقل یک چرخ خیاطی توسط الیاس هاو تولید ودر سال 1864 حق امتیاز آن به ثبت رسید .

    چرخ خیاطی هاو به صورت یک ماشین دوخت قفلی ( کوک زنی ) که در آن دو نخ و یک سوزن ویک ماکو به کار می رفت  ساخته شده بود مورد استقبال قرار خیاطان ایالات متحده قرار نگرفت و حق امتیاز آن فروخته شد .

     خیاطان در سال 1851 از یک چرخ خیاطی که توسط   ایساک ام سینگر که در نیویورک طراحی شده بود استقبال نمودند که تنها کاربرد آن برای موارد ساده  درزدوزی بود .

      چرخهای قبل از سینگر عمدتا به طور دستی کار می کردند ولی نیروی مکانیکی طرح سینگر که سریعا در جامعه خیاطان پذیرفته شد بر اساس به کارگیری پا تولید می گشت .

       جیمز گیبس در سال 1856 موفق  به  ساخت  چرخی با  قابلیت  کوک زدن  شد و در سال  بعد  اختراع  خود را  به  ثبت  رسانید و بر روی مشکلات  موجود  در چرخ خیاطی  کار نمود . او همچنان  به  تحقیقات خود  ادامه داد و در سال 1856 موفق به دیدن  چرخ خیاطی سینگر از نزدیک  شد . از نظر  او آن  چرخ  خیاطی  بزرگ  غیر  قابل  حمل و گرانقیمت بود . او  می توانست  چرخ  خیاطی  پیشرفته تری  با  قابلیت دوخت زنجیره ای بسازد .پس از کامل شدن طرح آنها اقدام به تولید  یک سری  چرخهای  با دوخت  زنجیرهای  با مشارکت شرکت براون وشارپ کردند .

    در سال 1860 بیش از 11000 دستگاه به تنهایی در ایالات متحده تولید گردید .

   در سال 1889 ماشین سردوز با سرعت 300 بخیه در دقیقه اختراع شد . این چرخ که  در جوراب دوزی و کشباف هم به کار گرفته شد از ویژگی انجام دوخت روی سایر پارچه های نرم و زبر نیز برخوردار بود .

      در حال حاضربزرگترین تولید کننده چرخ در جهان کشور چین است . صنایع  کشور ژاپن نیز از  پیشگامان  چرخ خیاطی  زیگزاگ بوده اند .

چرخ خیاطی در ایران

    حدود 100 سال پیش اولین سری محصولات شرکت سینگر- فاف و....  به تعداد  بسیار محدود  وارد  ایران  شد و محصولاتی  از نوع کوهکر و.....چرخهای  خیاطی  تولید  شده در کشور ژاپن وارد ایران شدند .

       در سال 1358 وارد کنندگان  چرخ خیاطی  به  فکر تولید این محصول در داخل کشور افتادند و اقدام به تاسیس شرکت  کارخانجات چرخ خیاطی ایران  نمودند . در آغاز با  شرکتهای تولید کننده  چرخ خیاطی در جهان مذاکراتی جهت  انتقال تکنولوژی داشتند  تا آنجائیکه تصمیم  به انتقال  تکنولوژی از آلمان که دارای 140 سال  قدمت  در تولید چرخ خیاطی بود گرفتند .

        ابتدا دانش فنی تولید چرخ خیاطی  به کشور انتقال  پیدا کرد  تا آنجا که در سال 1370 این شرکت فعالیت خود را با مونتاژ چرخهای خیاطی  فاف  تحت  لیسانس شرکت  فاف  آلمان  آغاز کرد . در سال 1374 خط تولید این  رکت رسما  افتتاح شد . ظرفیت خط  تولید  این کارخانجات بیش از 100000 دستگاه چرخ فاف در  سال میباشد .از سال 1374 تاکنون قدمهای موثری جهت  خود کفایی  در تولید  چرخ برداشته شده و هم اکنون این شرکت فعالیت خود را با تولیدات مختلفی تحت لیسانس شرکتهای فاف آلمان و ژانومه ژاپن ادامه می دهد .

بررسی پوشاک نجبای ماد و هخامنشی

پس از مهاجرت آریان‌ها به فلات ایران، مادها اولین سلسله پادشاهی را در ایران بنا نهادند. شرایط  اقلیمی و همچنین مردمان بومی فلات ایران و تاثیرات متقابل آنها بر یکدیگر، سبب تحولاتی در پوشاک مادها گردید.

بررسی نقوش حجاری شده و تندیس‌های به جا مانده از ایران عهد باستان مبین آن است که جامه مادها؛ کلاه، پیراهن، شلوار، پاپوش و کمربند و جنگ افزار را شامل می‌شود.

مادها مردمی جنگجو بوده و به پرورش اسب و نیروی نظامی توجه خاصی داشته‌اند.

کوروش با غلبه بر آستیاکس آخرین پادشاه ماد امپراطوری هخامنشی را بنیان‌گزارد. پارسیان برخلاف مادها از اسب و سوارکاری بهره‌ای نمی‌جستند در حالی که کورش برای رسیدن به آرمان‌های جهانگیرانه خود نیاز فراوان به سواره نظام داشت.

بلندی و فراخی و پرچینی قبای پارسی و . . .، مانع اسب سواری و چستی و چالاکی (که لازمه میدان کارزار است) می‌گردید و کورش را بر آن کرد تا جامه پارسیان را تغییر دهد و خود با پوشیدن جامه مادی و هدیه دادن آن، پارس‌ها را تشویق به پوشیدن جامه مادی کرد.

بدین گونه جامه اصیل پارسی تبدیل به لباسی تشریفاتی درباریان گردید.